Nazwa: Tryptyk ołtarzowy - W ołtarzu głównym znajduje się kopia gotyckiego tryptyku ołtarzowego, tzw. "Tryptyku z Mikuszowic". Powstał ok. 1470 r. w pracowni malarza z kręgu tzw. "Mistrza Chórów" ze szkoły krakowskiej. Wyraźne jest jego podobieństwo do ołtarza w kaplicy św. Trójcy katedry wawelskiej. Składa się z trzech części: obrazu środkowego i dwóch bocznych. W części środkowej przedstawiona jest scena Rozesłania Apostołów z postacią Chrystusa i zgrupowanych wokół niego uczniów, z których każdy trzyma w ręce rozwiniętą wstęgę z wypisaną nazwą miejsca, do którego ma się udać w celu głoszenia nauk. Na skrzydłach bocznych znajdują się dwa obrazy dwustronne. Na awersie lewego skrzydła widnieje u góry postać Grzegorza Wielkiego na tle pracowni, natomiast u dołu postać św. Hieronima. Na awersie skrzydła prawego z kolei – u góry św. Augustyn, a poniżej św. Ambroży. Obydwa obrazy dolne są obcięte w połowie, co spowodowane było zapewne przystosowaniem całości do warunków stosunkowo niewielkiej świątyni mikuszowickiej. Na rewersach odpowiednio – po lewej: Powołanie śś. Piotra i Andrzeja u góry oraz Wizja św. Jana na wyspie Patmos na dole, natomiast po prawej: Ucieczka św. Pawła z Damaszku u góry i Nawrócenie podskarbiego królowej Kandaki przez św. Filipa na dole. Oryginał w 1935 r. przeniesiono do Muzeum Narodowego w Krakowie. Obecną kopię umieszczono w Mikuszowicach w roku 1987

 

Nazwa: Polichromia - Wnętrze kościoła pokrywa bogata, barokowa polichromia, wykonana przez malarza Johanna Mentila z Bielska w 1723 r. Utrzymana jest w żywych, pastelowych kolorach, przypominających stare gobeliny. Składa się z motywów pilastrów jońskich i postaci apostołów, dzielących ściany na szereg pól, w których umieszczono osiem scen z legendy o św. Barbarze: w prezbiterium – Ochrzczona przez św. Jana, Odrzucenie starających się o rękę, Odnalezienie kryjówki Barbary i ukaranie oraz Chłosta w nawie – Chrystus nawiedza Barbarę w więzieniu, Powtórne męczeństwo, Barbara w wieku dziecięcym oraz Ścięcie Ponadto na ścianach w różnych miejscach kościoła znajdują się inne sceny i wizerunki, m.in.: św. Jerzego zabijającego smoka, św. Trójcy oraz św. Mikołaja. Wszystkie sceny podpisane są po łacinie i w języku polskim (w miejscowej gwarze śląsko-małopolskiej), a otacza je dekoracja roślinna. Na pułapie widnieją barokowe apoteozy – w nawie św. Barbary, a w prezbiterium św. Trójcy. Na belce stropowej pod chórem znajduje się podpis malarza Mentila.

Nazwa: Ołtarz główny - Barokowy ołtarz główny pochodzi z XVIII w. Znajdują się w nim, poza tryptykiem ołtarzowym, obrazy św. Katarzyny, Wojciecha i Stanisława, pozłacane rokokowe tabernakulum z kościoła w Wilkowicach, a także dwie barokowe figury ewangelistów – św. Łukasza i św. Jana – które początkowo znajdowały się w bielskim kościele Zbawiciela